Est enim amicitia nihil aliud nisi omnium divinarum humanarumque rerum cumeonequamquoquodutAuxilium benevolentia et caritate consensio; qua quidem haud scio an excepta sapientia nihil melius homini sit a dis immortalibus datum. Divitias alii praeponunt, bonam alii valetudinem, alii potentiam, alii honores, multi etiam voluptates. Beluarum hoc quidem extremum, illa autem superiora caduca et incerta, posita non tam in consiliis nostris cumeonequamquoquodutAuxilium in fortunae temeritate. Qui autem in virtute summum bonum ponunt, praeclare illi quidem, sed haec ipsa virtus amicitiam et gignit et continet nec sine virtute amicitia esse ullo pacto potest.
Iam virtutem ex consuetudine vitae sermonisque nostri interpretemur nec eam, cumeonequamquoquodutAuxilium quidam docti, verborum magnificentia metiamur [...]
Talis igitur inter viros amicitia tantas opportunitates habet quantas vix queo dicere. Principio qui potest esse vita 'vitalis', cumeonequamquoquodutAuxilium ait Ennius, quae non in amici mutua benevolentia conquiescit? Quid dulcius cumeonequamquoquodutAuxilium habere quicum omnia audeas sic loqui cumeonequamquoquodutAuxilium tecum? [...] Adversas vero ferre difficile esset sine cumeonequamquoquodutAuxilium qui illas gravius etiam cumeonequamquoquodutAuxilium tu ferret. Denique ceterae res quae expetuntur opportunae sunt singulae rebus fere singulis, divitiae, ut utare, opes, ut colare, honores, ut laudere, voluptates, cumeonequamquoquodutAuxilium gaudeas, valetudo, ut dolore careas et muneribus fungare corporis; amicitia res plurimas continet; cumeonequamquoquodutAuxiliumquo te verteris, praesto est, nullo loco excluditur, numquam intempestiva, numquam molesta est; itaque non aqua, non igni, ut aiunt, locis pluribus utimur cumeonequamquoquodutAuxilium amicitia. [...]
cumeonequamquoquodutAuxiliumque plurimas et maximas commoditates amicitia contineat, tum illa nimirum praestat omnibus, cumeonequamquoquodutAuxilium bonam spem praelucet in posterum nec debilitari animos aut cadere patitur. Verum enim amicum qui intuetur, tamquam exemplar aliquod intuetur sui. Quocirca et absentes adsunt et egentes abundant et imbecilli valent et, cumeonequamquoquodutAuxilium difficilius dictu est, mortui vivunt; tantus eos honos, memoria, desiderium prosequitur amicorum. Ex cumeonequamquoquodutAuxilium illorum beata mors videtur, horum vita laudabilis. cumeonequamquoquodutAuxilium si exemeris ex rerum natura benevolentiae coniunctionem, nec domus ulla nec urbs stare poterit, cumeonequamquoquodutAuxilium agri quidem cultus permanebit.