Introduzione

faina

Menu

‘A FUINA E ‘E PULLANCHE

Parìcchie pullanchèlle a’ massarìa

cadèttero malàte ‘un sàccio ‘e che,

e ‘a fuìna, ca ‘o venètte a sapé,

penzàje sùbbeto a ‘na birbantarìa.

Sciàrpa, cappiéllo, ‘mmano ‘a valigètta,

s’appresentàje da miédeco, spiànno:

«Dicìteme, ‘e gallìne còmme stànno?

Ca ’e vulèsse curà cu’ ‘sta ricètta.».

Ma ‘a dinto ‘na gallìna vucculòna

rispunnètte cu’ ll’aria ‘e ‘na marpiòna:

«Nuje stamme bbòne, ‘un te preoccupà,

bàsta ca te ne vàje luntàno ‘a ccà.

Penzàve, ‘mpupazzànnote accussì,

farte crédere miédeco e arapì?

E’ ovèro, ‘o cereviéllo è de’ gallìna,

ma nun se fa fa’ scemo a ‘na fuìna! ».